A B................................

ΝΑ ΓΙΑΤΙ H ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΛΦΑΒΗΤΟΣ
> ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΑ!*
>
>
>
>
>
> Η διαδοχή των γραμμάτων στην
> πλήρη εκφώνηση τους δεν είναι
> καθόλου τυχαία αλλά πίσω από
> αυτήν υπολανθάνει μία πλήρης
> γραμματική, συντακτική και
> νοηματική συνέχεια, ανωτέρας
> συλλήψεως.
> Σύμφωνα με αυτήν την γνωστή μας
> εκφώνηση, τα ελληνικά γράμματα
> (αφού προσθέσουμε και το
> εξαφανισμένο σήμερα έκτο γράμμα:
>
> Στίγμα ή Δίγαμμα)ακούγονται και
> γράφονται ως εξής:
>
> ΑΛΦΑ-ΒΗΤΑ-ΓΑΜΑ-ΔΕΛΤΑ-ΕΨΙΛΟΝ-ΣΤΙΓΜΑ-
>
> -ΖΗΤΑ-ΗΤΑ-ΘΗΤΑ-ΙΩΤΑ-ΚΑΠΠΑ-ΛΑΜΒΔΑ-ΜΙ-ΝΙ-ΞΙ-
>
> -ΟΜΙΚΡΟΝ-ΠΙ-ΡΟ-ΣΙΓΜΑ-ΤΑΥ-ΥΨΙΛΟΝ-ΦΙ-ΧΙ-
>
> -ΨΙ-ΩΜΕΓΑ.
>
>
> Αποκωδικοποιώντας την γνωστή
> αυτή διάταξη, που έγινε σύμφωνα
> με τις
> αρχές της Ερμητικής φιλοσοφίας,
> έχουμε τα ακόλουθα:
>
>
> ΑΛ ΦΑ, ΒΗ ΤΑ ΓΑ, (Α)ΜΑ ΔΕ (Ε)Λ ΤΑ
> ΕΨ ΙΛΩΝ, ΣΤ(Η) ΙΓΜΑ, ΖΗ ΤΑ, Η ΤΑ, ΘΗ
> ΤΑ ΙΩΤΑ ΚΑ ΠΑΛΑΜ, ΔΑ, ΜΗ ΝΥΞ Η,
> Ο ΜΙΚΡΟΝ, ΠΥΡΟΣ ΙΓΜΑ ΤΑΦΥ
> (Ε)Ψ ΙΛΩΝ, ΦΥ ΨΥΧΗ Ο ΜΕΓΑ.
>
>
> Εν συνεχεία, αφού προσθέσουμε τα
> εννοούμενα συνδετικά και
> ρήματα που παραλείπονται,
> έχουμε την ανάδυση μιας
> θαυμάσιας
> κοσμογονικής προσευχής -
> επίκλησης προς την πηγή του
> φωτός.
>
>
> ΑΛ ΦΑ, ΒΗ ΤΑ ΓΑ!ΑΜΑ ΔΕ ΕΛ ΤΑ
> ΕΨΙΛΩΝ, ΣΤΗ ΙΓΜΑ ΚΑΤΑ ΠΑΛΛΑΝ ΔΑ
> (ΙΝΑ) ΜΗ ΝΥΞΗ, Ο ΜΙΚΡΟΝ (ΕΣΤΙ)
> ΠΥΡΟΣ
> (ΔΕ) ΙΓΜΑ ΤΑΦΗ ΕΨΙΛΩΝ, ΦΥ(ΟΙ) ΨΥΧΗ,
>
> Ο ΜΕΓΑ (ΕΣΤΙ).
>
>
> Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ:
>
>
> Αλ = Ο νοητός ήλιος
> Φα-ος = Το φως
> Βη = προστακτική του ρήματος
> βαίνω (βαδίζω, έρχομαι)
> Τα = Δοτική άρθρου δωρικού τύπου
> τη, εις την
> Γα = Γη (δωρικός τύπος)
> Αμα = (επιρρ.) συγχρόνως
> Έλ = ο ορατός Ήλιος, ο Ερχόμενος
> Έψ = ρήμα έψομαι, εψ-ημένος,
> ψημένος
> Ιλών = Ιλύς (ουσιαστικό), λάσπη,
> πηλός
> Στη = προστακτική ρήματος ίστημι
>
> Ίγμα = καταστάλαγμα, απόσταγμα
> Ζή = προστακτική ρήματος ζω
> Η = υποτακτική ρήματος ειμί,
> είμαι
> Θη = προστακτική ρήματος θέτω
> Ιώτα = τα ίωγα, τα Εγώ
> Παλάν = Ρήμα πάλλω (δονούμαι,
> περιστρέφομαι) επίθετο παλλάς-
> πάλλουσι,περιστρεφόμενη (πρβλ:
> Παλλας Αθηνά)
> Δά = άλλος τύπος της Γα, Γης (πρβλ:
> Δαμήτηρ, Δημήτηρ, Δήμητρα=Μητέρα
> γη)
> Νύξ = νύκτα
> Ο = το οποίο, που
> Φυ(οι) = ευκτική ρήματος φύω
> (φυτρώνω, αναπτύσσομαι) Κ.Ο.Κ.
>
>
> ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ...(
>
>
> ΑΛ, ΕΣΥ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΦΩΣ, ΕΛΑ ΣΤΗ
> ΓΗ! ΚΑΙ ΕΣΥ ΕΛ ΡΙΞΕ ΤΙΣ ΑΚΤΙΝΕΣ
> ΣΟΥ
> ΣΤΗΝ ΙΛΥ ΠΟΥ ΨΗΝΕΤΑΙ (που
> βρίσκεται σε κατάσταση
> αναβρασμού). ΑΣ ΓΙΝΕΙ
> ΕΝΑ ΚΑΤΑΣΤΑΛΑΓΜΑ (μία ξηρά) ΓΙΑ
> ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΝ ΤΑ ΕΓΩ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ, ΝΑ
> ΥΠΑΡΞΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΑΘΟΥΝ ΠΑΝΩ ΣΤΗ
> ΓΗ.
> ΑΣ ΜΗΝ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ Η ΝΥΚΤΑ ΠΟΥ
> ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΙΚΡΟΝ ΚΑΙ ΚΙΝΔΥΝΕΨΕΙ
> ΝΑ ΤΑΦΗ (να
> σβήση, να χαθεί) ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΑΛΑΓΜΑ
> ΤΟΥ ΠΥΡΟΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΒΡΑΖΟΥΣΑ
> ΙΛΥ, ΚΑΙ
> ΑΣ ΑΝΑΠΤΥΧΘΕΙ Η ΨΥΧΗ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ
> ΤΟ ΜΕΓΙΣΤΟ, ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ
> ΟΛΩΝ!
>
>
>
> Εντυπωσιακό; Τουλάχιστον!!!!!

ti eipes tora?

xaxaxa